صد و پنجاه و هفت گیس عروس

ناشر نوشت

در داغستان از زیبائی و شجاعت زنان کوهستان داستانها نقل می کنند. در این کتاب روایات و آداب و رسوم کهن ملی بطرز بسیار جالب و زیبا سرگرم کننده ای  در هم آمیخته اند. نویسنده کتاب، بانو فازو علی یوا از گذشته های ملت خود، از دختران شایسته آن، از داغستان امروز و از زنان کوهستان که حکومت شوراها آنان را از حقوق کسب دانش، برابری با مردان و اشتغال به کار دلخواهشان برخوردار نموده است، حکایت میکند. 

فازو علی یوا، شاعره ملی داغستان و نویسنده بسیاری از آثار نظم و نثر، در سال ١٩٣٢ متولد شده. زبان مادری او آواری است. لیکن، اشتهار این نویسنده از محیط زادگاهش بسیار پا فراتر نهاده است. 

بررسی

این اثر شرح حکایاتی است که نویسنده در سفر به زادگاهش، روستایی در داغستان، گردآوری و تحریر کرده است. این نوشته ساختار رمان را ندارد و بیشتر به قصه گویی های هزار و یک شب می ماند. علی یوا به عنوان مثالی از زن موفق در کشور شوراها کوشیده است در تمام دوازده قسمت کتاب تغییراتی که انقلاب سوسیالیستی شوروی خصوصا بر زندگی زنان آن منطقه داشته، اشاره ای داشته باشد. حکایاتی که تمام قهرمانان آن را زنان تشکیل می دهند. تمام روایات این مجموعه در سفری که به نظر واقعی می رسد نوشته شده و هر قسمت کتاب به نام داستانی که تعریف می شود نام گرفته است. از قصه های شیرین و خواندنی تا روزمره گیهای عادی که گاهی تا شعار زدگی  صرف جوامع تمامیت طلب پیش می رود. حتما این کتاب یکی از عجیبترین نام های این مجموعه را به خود اختصاص داده است. 

'عزیزم من صد و پنجاه و هفت گیس دارم' که نام کتاب از آن آمده، سومین حکایت این مجموعه است. داستانی که لذت خواندن و کشف رمز نام کتاب به شیرینی در خاطر نقش می بندد. 

فازو علی یوا

در سال ١٩٣٢ در روستایی در داغستان به دنیا آمد. بعد از اتمام دوره دوم تحصیلاتش به مدت چهار سال به معلمی پرداخت و در سال ١٩٥٥ در مسکو وارد موسسه ماکسیم گورکی شد.  او در سال ١٩٦١ در رشته ادبیات فارغ التحصیل شد. همانند باقی فارغ التحصیلان موسسه گورکی او نیز معتقد بود اتحاد جماهیر شوروی امکان نوشتن و زنده نگه داشتن زبان مادری را به وجود آورده است. او همچنین به زبان روسی نیز آثاری در شعر و رمان دارد. فازو علی یوا به عنوان شاعر ملی داغستان انتخاب شده است. او در سال ١٩٤٩ اولین نوشته اش را که شعری به زبان آواری بود منتشر کرد. او دارای مقام های سیاسی ای مانند رییس کمیته صلح شوروی در داغستان نیز بوده است. 

علی یوا در سال ١٩٦٢ به عنوان ادیتور در مجله 'زنان داغستان' شروع به کار کرد و از سال ١٩٧١ به عنوان سردبیر این مجله تا چند سال قبل از مرگش در ٨٤ سالگی مشغول به کار بود. علی یوا اولین اتوبیوگرافی را در جمهوری داغستان به رشته تحریر در آورد. ته مایه نوشته های این نویسنده به تصویر کشیدن زندگی های زنان و موفقیت ها و شادی های آنها بوده است. این نویسنده در سال ٢٠١٦ بر اثر مشکلات قلبی درگذشت.