و شفق ها اینجا آرامند ...

ناشر نوشت

رمان "و شفقها اینجا آرامند ..." نخستین اثر بوریس واسیلیف نویسنده است( متولد سال 1924). این کتاب به وصف شجاعت و شهامت زنان شوروی که در سالهای جنگ کبیر میهنی ضد فاشیزم برابر با مردان، برابر با پدران و برادران و شوهران خود از میهن دفاع کردند اختصاص دارد. 

آنها شش نفر بودند

آنها شش نفر در برابر شانزده نفر بودند. پنج دوشیزه خدمه ی توپخانه ضد هوایی، نفر ششم استوار واسکوف، و هر یک از انها سرنوشت جنگی خاص خود داشت و هر یک از آنها با آن شانزده فاشیستی که برای خرابکاری به عقب خط جبهه اعزام شده اند حساب مخصوصی دارد. در این اثر بوریس واسیلیف گفته میشود که چگونه شش نفر توانستند جلوی گروه دشمن را گرفته و آنها را دستگیر و بیخطر نمایند.

بررسی

نوول "و شفق ها اینجا آرامند" همانطور که از روی جلد آن با کمی دقت می شود پی برد، داستان سفر شش نفره ای از جنگاوران می باشد. هرچند در پشت جلد در وصف رشادت های رزمندگان شوروی در جنگ دوم جهانی نوشته شده و سعی شده این جنگ میهنی و سرشار از خجستگی باشد، اما نویسنده تعمدا و یا سهوا چهره ای خشن و مردانه همراه با احساس خواری و رذالت از جنگ نشان می دهد. داستانی که در آن فرمانده یک دسته ضدهوایی درجایی دور از خط مقدم جبهه به نبرد با شانزده سرباز آلمانی می پردازد و تمام پنج سرباز خود را از دست می دهد. 

داستان کشش مشابه رمان های پلیسی دارد. بیشتر روایتی ژورنالیستی- دراماتیک به همراه تکه خورده هایی گفتمان فلسفی می باشد که نفس جنگ را زیر سوال می برد. مانند آنجایی که افسر به سرباز می گوید:"این دلیل مردن در زمان جنگ است، آیا در زمان صلح هم می شود جهت تسکین خود آنرا به کار برد؟". نوشته هرچند تبلیغی بر علیه فاشیسم و مدح کمونیسم به حساب می رود، و نوشته پشت جلد به خوبی موید آن است، بطوریکه تمام این کتاب را می توان در همان چند خط شعار خلاصه کرد، اما خواندنش خالی از لطف نیست. داستانی که بعد از خواندن شک می کنید تبلیغ جنگ بوده یا ضد آن! روایتی که در آن جنگ و جنگیدن دو مفهوم جداگانه برای نویسنده دارد.

بوریس واسیلیف

بوریس واسیلیف (1924-2013) یکی از آخرین نویسنده های رده میانی شووی بود که خاطرات خودشان از جنگ را بصورت دراماتیک به چاپ می رساندند. معروفیت این نویسنده بعد از چاپ کتاب " و اینجا شفق ها آرامند" به دست آمد. این کتاب در سال 1969 یکی از پرفروش ترین های  سال بود. از روی این کتاب فیلمی با همین نام ساخته و در سال 1972 نامزد بهترین فیلم خارجی زبان شد. واسیلیف در هفده سالگی در جنگ جهانی دوم شرکت کرد و خاطراتش دستمایه تمام آثار او بعد از جنگ گردید. او در سالهای آخر زندگی به نوشتن رمانهای تاریخی روی آورد.